football players Welcomes You

diego maradona

Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (ισπανικά: Diego Armando Maradona, Λανούς, Μπουένος Άιρες, 30 Οκτωβρίου 1960 – Τίγρε, Μπουένος Άιρες, 25 Νοεμβρίου 2020) ήταν Αργεντινός ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών,[1][2][3][4][5][6] ενώ αρκετοί στο άθλημα και κυρίως φίλαθλοι θεωρούν τον Μαραντόνα ως τον καλύτερο όλων των εποχών.[7][8][9] Στις εκλογές της IFFHS ψηφίστηκε 5ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα.[10] Ακόμη, βραβεύτηκε από τη ΦΙΦΑ ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα μαζί με τον Πελέ.[11]

Υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής, στην ιστορία του αθλήματος, που κατέρριψε το ρεκόρ της πιο ακριβής μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε στη Μπαρτσελόνα για 3 εκατομμύρια αγγλικές λίρες και τη δεύτερη, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολη για 5 εκατομμύρια λίρες (ισοτιμίες 2013).[12] Είχε αγωνιστεί στους Αργεντίνος Τζούνιορ, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρτσελόνα, Νάπολη, Σεβίλλη και στο τέλος της καριέρας του, στη Νιούελς Ολντ Μπόις και τελικά μετά από παύση ενός έτους από το ποδόσφαιρο έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997. Τα πιο ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε στη Νάπολι, όπου κέρδισε τίτλους και διακρίσεις. Στην καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής, σκόραρε 34 τέρματα σε 91 εμφανίσεις.[13]

Αν και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός, καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος.[14][15][16] Η διεισδυτικότητα του Μαραντόνα, η εφευρετικότητα, οι πάσες του, οι εντυπωσιακές τεχνικές του ικανότητες, η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά και ο χρόνος αντίδρασης συνδυάστηκαν με το μικρό του ανάστημα (1,65 μέτρα).[17][18][19] Το χαμηλό κέντρο βάρους τον βοηθούσε στην κατοχή και τον χειρισμό της μπάλας. Η παρουσία του στο γήπεδο είχε μεγάλη επίδραση στη γενική απόδοση της ομάδας του. Βάσει του απαράμιλλου ταλέντου του και των ηγετικών του ικανοτήτων, έλαβε το προσωνύμιο El Pibe de Oro (Το Χρυσό Αγόρι).[20][21][22] Εξαιρετικά ιδιοφυής, ο αγώνας του Μαραντόνα με τον εθισμό στα ναρκωτικά και το αλκοόλ αμαύρωσε την καριέρα του, αλλά με όλες τις αδυναμίες του, είναι ευρέως σεβαστός έχοντας προσφέρει στο άθλημα μερικές από τις πιο αξέχαστες στιγμές του.[23][24]

Έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό. Επίσης κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Στον προ-ημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, πέτυχε δύο γκολ, στη νίκη της ομάδας του με 2–1 που γράφτηκε στην ιστορία για δύο διαφορετικούς, μοναδικούς λόγους.[25] Το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε με χέρι του Μαραντόνα, γνωστό ως «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο υπήρξε προϊόν εκπληκτική ατομικής προσπάθειας που ξεκίνησε πίσω από το κέντρο του γηπέδου.[26] [27] Αυτό το γκολ, καταγράφηκε ως το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της ΦΙΦΑ το 2002.[28][29]

Ο Μαραντόνα έγινε προπονητής της Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008, έχοντας την ευθύνη της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, ενώ συνέχισε την προπονητική του σταδιοδρομία ως το τέλος της ζωής του το οποίο ήταν στις 25 Νοεμβρίου το 2020 σε ηλικία 60 ετών.

Pele

Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο (πορτογαλικά Βραζιλίας: Edson Arantes do Nascimento, προφορά: ˈɛtsõ (w)ɐˈɾɐ̃tʃiz du nɐsiˈmẽtu, γεννήθηκε 23 Οκτωβρίου 1940), γνωστός ως Πελέ (Pelé), είναι Βραζιλιάνος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Έχει ανακηρυχθεί ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα από τη FIFA και τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS)[1][2][3] και ευρέως θεωρείται ως ο κορυφαίος όλων των εποχών.[4][5][6][7][8][9][10] Γνωστός και ως ο «Βασιλιάς του Ποδοσφαίρου»,[11] κατέχει τους τίτλους «Ποδοσφαιριστής του Αιώνα» από τη FIFA, «Αθλητής του Αιώνα» από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και είναι μέλος του Hall of Fame του αθλήματος.[3] Το 2000 σε παγκόσμια δημοσκόπηση της FIFA στο διαδίκτυο για την ανάδειξη του καλύτερου ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα, ήρθε δεύτερος πίσω από το Ντιέγκο Μαραντόνα, ενώ αντίθετα, στην ψηφοφορία της FIFA «Football family» και των αναγνωστών του περιοδικού FIFA Magazine ο Πελέ ήρθε πρώτος. Τα ατομικά του επιτεύγματα και οι διακρίσεις του τον κατατάσσουν ως τον πιο διάσημο και δημοφιλή όχι μόνο στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία αλλά και στο σύνολο του κόσμου των σπορ.[12][13][14][15][16]

Στην ψηφοφορία των ειδικών αθλητικογράφων (IFFHS), το «Μαύρο Μαργαριτάρι» (Pérola Negra)[17][18] ήρθε πρώτο με 1.705 πόντους, με δεύτερο το Γιόχαν Κρόιφ με 1.303, ενώ την πρώτη θέση ως κορυφαίος του αιώνα κατέλαβε και στις ψηφοφορίες των διεθνώς έγκυρων περιοδικών, του αγγλικού World Soccer, του ιταλικού Guerin Sportivo και του βραζιλιάνικου Placar.[3][2] To 1999 εξελέγη Ποδοσφαιριστής του Aιώνα μετά από ψηφοφορία των νικητών (1956–1999) της Χρυσής Μπάλας του περιοδικού France Football.[2] Παρά τις πιέσεις που ασκούσαν οι μεγάλοι σύλλογοι της Ευρώπης για να τον αποκτήσουν, ο Πελέ παρέμεινε στη Σάντος 17 χρόνια λόγω της αγάπης για την ομάδα, αλλά και της απαγόρευσης που εφάρμοσε η κυβέρνηση της χώρας, η οποία τον χαρακτήρισε εθνικό θησαυρό.[19] Κατά τη διάρκεια της καριέρας του στο βραζιλιάνικο σύλλογο κέρδισε όλους τους ομαδικούς και ατομικούς τίτλους που διαγωνίστηκε και απέκτησε παγκόσμια φήμη ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα ήδη από τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής του. Έκλεισε την καριέρα του στις ΗΠΑ το 1977 όπου αγωνίστηκε για δύο χρόνια αυξάνοντας κατακόρυφα τη δημοτικότητα του ποδοσφαίρου, οδηγώντας και άλλους σπουδαίους παίκτες να πράξουν το ίδιο εκείνη την περίοδο. Λειτούργησε ως παγκόσμιος πρέσβης για το άθλημα και οι δύο σύλλογοι που αγωνίστηκε έκαναν περιοδείες σε πολυάριθμες χώρες για να συμμετέχουν σε φιλικά παιχνίδια.[20]

Ο Πελέ έπαιζε ως δεύτερος επιθετικός (ή τρίτος), αλλά λειτουργούσε και ως οργανωτής.[21] Η τεχνική κατάρτιση και η αθλητικότητά του έχουν επαινεθεί παγκόσμια, και κατά τη διάρκεια της καριέρας του είχε χαρακτηριστικά όπως την άριστη ντρίμπλα και πάσα, την εξαιρετική του ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, τη δημιουργικότητά του, αλλά και τη μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα, στοιχεία που τον προσδιορίζουν ως τον πληρέστερο όλων.[22][23][24] Συνολικά ο Πελέ, σύμφωνα με την RSSSF (αναθεωρημένα στοιχεία 2021), σημείωσε 1.301 τέρματα σε 1.390 αγώνες κατά τη διάρκεια της ενεργού δράσης του, εκ των οποίων τα 775 σε 840 επίσημους αγώνες κατατασσόμενος στους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών και στις δύο περιπτώσεις.[25] Σημείωσε 92 χατ-τρικ, τέσσερα γκολ σε ένα αγώνα 30 φορές, πέντε σε ένα παιχνίδι 7 φορές (κατά τη FIFA 6 φορές) και οκτώ γκολ μία φορά (88 χατ-τρικ σε επίσημους αγώνες).[26][27] Η καταξίωσή του στο ανώτατο επίπεδο ήρθε με τη συμμετοχή του στα Παγκόσμια Κύπελλα με την εθνική του ομάδα κατακτώντας τον τίτλο τρεις φορές, ο μόνος ποδοσφαιριστής που έχει πετύχει κάτι τέτοιο.[28] Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας παρέμεινε κοντά στο άθλημα ως πρεσβευτής του αλλά και διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΗΕ και η UNICEF.[29][30]